Mijn naam is Nadieh, ik ben 28 jaar oud en ik rij al zo lang als ik me kan herinneren paard. Mijn ouders hebben de grote ‘fout’ gemaakt om hun 3 jarige dochtertje op een groot wit paard te zetten ergens op een stand in Portugal, en zo was het paardenmeisje geboren. Zoals veel paardenmeisjes ben ik begonnen met rijden op de manege en na een tijd mocht ik ook wat pensionpaarden rijden. Een van die paarden was Ruby, een westernpaard op de manege die na een paar jaar verzorgen mijn eerste eigen paard werd. Met haar heb ik deelgenomen aan het NQHA Nederlands Jeugdteam waar ik ook begon met wedstrijden rijden. 

De paarden waren altijd een belangrijke uitlaatklep voor me, zeker toen ik het westernrijden ontdekte werd dit een toevluchtsoord waar ik al mijn uren, energie en liefde in stak. De paarden lieten mij een connectie voelen die ik zelden bij mensen vond. Ik kon er ontspannen en tot mezelf komen. 

Buiten dit werd ook mijn ambitie om steeds beter te leren rijden gevoed. TIjdens mijn jaren in de jeugdklasses had ik het geluk dat ik een aantal keren mocht meedoen aan wedstrijden in Amerika zoals de ApHC Youth World Show, Reichert Celebration en Dalworth Appaloosa Show. Hier heb ik verdienstelijk gereden en na mijn eigen jeugdjaren heb ik 3 jeugdruiters op de World Show mogen coachen.

Zeker in mijn jeugdjaren bestond een groot deel van mijn ‘paardenbestaan’ uit het rijden van wedstrijden en trainen. Later (nu dus ;)) vond ik meer voldoening en uitdaging in het ontrafelen van harmonie met het paard. Harmonie met je paard en harmonie in het paardenlijf. Alles is onlosmakelijk met elkaar verbonden en volgens mij is dit een studie die een leven lang kan duren.